Dweilen met de Vuurgoudkraan open...

Vandaag een paar uurtjes rondgestruind in Heerlijkheid Beek bij, inderdaad, Beek(-Ubbergen). Ik kende het gebied al een beetje, maar na het mistige bezoek gisteren vandaag weer eens een goede kennismaking gemaakt. Via de ingang aan de Stollenberglaan het gebied ingegaan en dan gelijk de eerste rechts. Je komt dan, het pad volgend langs een grasveld, langs een dal aan je linkerhand. Het ziet er in het begin wat karig uit, qua mix van oude eiken en sparren. Verderop loop je wat meer halverwege het dal. Waar het pad een haakse bocht naar links maakt heb ik een hele tijd staan luisteren en kijken.En hoe langer je keek, hoe onvoorstelbaarder het werd: het miegelde van de Merels. Op het punt waar ik stond keek ik voor me uit tegen een helling op. En op die helling staan grote bomen, welke kon ik niet meer zien, want ze zaten vol Klimop. En tussen die Klimop zaten al die Merels. Een aantal van veertig/vijftig is voorzichtig geschat. Het waren bijna, hoe opvallend, ook allemaal mannetjes. En een drukte! Klimop in, klimop uit, achter elkaar aan naar de volgende boom. Prachtig. Zoveel Merels had ik nog nooit bij elkaar gezien. En het was nog niet klaar, want toen ik het pad later vervolgde bleef het maar aanhouden. Over een lengte van zo'n 100m bleef het een drukte op de helling.Even terug naar mijn stoppunt: hier zaten ook aardig wat mezen. Overal scharrelden Kool- en Pimpelmezen, een groep Staartmezen passeerde, Zwarte Mezen zongen, evenals een enkele Glanskop. Een Appelvink tikte over en Goudhanen hingen tot in de lage gazen afrastering langs het pad. Hier zag ik ook m'n eerste vier Vuurgoudhanen. Ze lieten zich van dichtbij bekijken en af en toe verraadden ze waar ze zaten door de zang. Heerlijk om naar die soms als een kolibrie hangende kleine propjes te kijken. Iets verder langs het pad zat een man Goudvink als lunch een partij bramen naar binnen te werken. Een groep van zo'n 60 Sijzen kwam langs, de ene Barmsijs was er makkelijk uit te pikken. In tegenstelling tot gister vandaag uitbundig 'slaande' Vinken, en ook flink meer.Achter een flat, langs het eerder genoemde grasveldje, hoorde ik m'n volgende Vuurgoudhaan, een zingend mannetje. Door de dichte struiken kon ik niet zien of er meer waren. Waar ik m'n fiets had geparkeerd, langs de laan bij de ingang, fladderden nog eens twee Vuurgoudhanen rond in de bramen en hoger in de Eiken. Overal zongen Zwarte Mezen, een paar Glanskoppen en tikten twee Grote Bonte Spechten hun maaltijd bij elkaar. Dat gaat lekker met die Vuurgoudhanen. Dus ik fiets de laan uit, sla rechtsaf de Stollenberglaan in en ga het volgende wandelpad aan de J.D. vanDommerveldtweg in. Op een open plek vrij aan het begin zitten weer Vuurgoudhanen. Eerst een paar. Het mannetje zingt er lustig op los en ze hangen wat rond in de struiken. Vanaf dit punt ontdek ik bij de ingang nog eens twee Vuurgoudhanen in de struiken bij een huis. Het Middelste Bonte Spechtenverhaaltje sla ik dit keer over: ik had er één, weer aan het begin van het wandelpad bij de weg Wyler. Vijf seconden nadat ik de vogel uit het oog verloor kwam Athol Burrill aan. Samen bekeken we de hoeveelheid Grote Bonte Spechten op dit kleine stukje onderwijl het bos 'tukte' van de Kepen.M'n tenen vonden het lange stilstaan in de kou wat minder prettig en begonnen te protesteren. Tijd om naar huis te gaan. Normaal fiets ik altijd langs het kerkhof aan de Kwakkenbergweg/Postweg in Nijmegen. Vandaag was weer eens tijd voor een bezoekje. Dat leverde vier Appelvinken, een groep Sijzen en (zingende) Groenlingen en twee Grote Bonte Spechten op.
Plus de twaalfde tot veertiende Vuurgoudhaan, bij elkaar scharrelend aan de rand van het kerkhof.

Het zat weer allemaal lekker op één lijn!

Ondanks zware mist ben ik tegen beter weten in aan het eind van de ochtend eerst in het bos ten noorden van de Stollenberglaan bij Berg en Dal op zoek geweest naar de hier eerder gemelde Middelste Bonte Specht. En zoals verwacht zat alles potdicht. Wel vloog er een Houtsnip op die zich in de groenstrook tussen flats en een grasveldje had verschanst. Mijn rondjes werden steeds groter en groter, dit mede omdat ik zat te peinzen of ik nu wel of niet nog naar de Wylerberg zou gaan. Voordeel was dat ik zo een flinke tijd op de plek heb rondgestruind. Zal eens terugkomen met iets meer zon.

Toch maar naar de Wylerberg. Bij het houten hekje aan de weg 'Wyler' mijn fiets van een slot voorzien en het pad 'bovenlangs' genomen. Opvallend veel Grote Bonte Spechten aan het roffelen en roepen, een grote groep Vinken en Kepen bunkert een voorraad nootjes weg. Voetje voor voetje ga ik vooruit. In een soort van opleving onder de vogels, alles begint te roepen en te zingen, hoor ik ongeveer halverwege een wel érg bekend 'belletje'. Bingo! Of toch niet? Ik loop naar de plek van het geluid. Stil. Toch een 'verre' Pimpelmees? En dan, vlak naast me, zet een man Kortsnavelboomkruiper wat twijfelend z'n zang in! De vogel laat zich leuk bekijken, maar zit boomkruiper-eigen vaak aan de achterkant van de boom.

Met de gedachte nog meer te kunnen profiteren van de zang'opleving' loop ik door. In de haakse bocht aan 'het eind' van het pad bovenlangs loop ik tegen een viertal boomkruipers aan, per twee verdeeld over twee bomen. Ze zitten alle vier op ongeveer een meter hoogte. Twee ervan hebben een roep, welke ik nét ervoor ook nog hoorde, twee verraden zich al snel, mede door de zang, als gewone Boomkruiper. Één van de andere vogels zet zijn keel open en laat luid en duidelijk horen dat ie ook een Kortsnavelboomkruiper is: zo straf heb ik de zang nog nooit eerder gehoord! De vogel die mee vliegt heeft dezelfde kenmerken en het roepje. Ik denk dan ook sterk dat dit een vrouwtje is. De vogels bekijkend, hoor ik achter me nog zachtjes de andere vogel zingen: drie exemplaren dus! De vogels voor me zijn nog subliemer te bekijken: vanaf een meter hoog in de boom op zo'n vijf meter. Dit is genieten!

Zo dertig meter na de haakse bocht haal ik de eerste Middelste Bonte Specht eruit. De vogel ontdek ik door alle spechten af te kijken, iets later kekkert de vogel ook. Twee Appelvinken vliegen laag over. Ik loop door tot het trappetje en ga linksaf weer richting uitgang, in de hoop een tweede vogel te vinden. Helaas. Nóg maar een rondje, de Kortsnavels weer bekijken. Bij het houten hekje sla ik weer het pad bovenlangs in. Door alle eerdere ervaringen ondertussen redelijk bedreven in onderscheid kunnen maken tussen getik tegen bomen van Grote Bonte, Boomklever en Middelste Bonte, word ik gealarmeerd door een tik, waarbij ik hoop de vogel snel te kunnen vinden gezien m'n vermoeden. En inderdaad: man Middelste Bonte! De vogel zit direct in de hoek waar de paden boven en onderlangs zich splitsen. Vlak er na ontdek ik een tweede vogel, deze zit zo'n 20m noordelijk in het bos bij de splitsing. De vogels bestuderend, ze zijn erg 'gemoedelijk' en foerageren minutenlang in dezelfde boom, hoor ik uit het centrum van het perceel waar ik net omheen ben gelopen, het gekekker van nóg een Middelste Bonte Specht! Een seconde na dit geluid controleer ik gelijk de eerste twee, om te zien of er één zich misschien verplaatst heeft. Ze zitten tot mijn grote 'opluchting' nog bijna op dezelfde hoogte in hun bomen waar ik ze eerder ontdekte. Getriggerd door deze 'explosie' besluit ik alsnog een rondje witte boerderij te doen. Het blijft hierna helaas stil. Op de terugweg zie ik alleen in het midden van m'n eerdere kleine rondje nog een Mibo. Kekkerend neemt ie afscheid en verdwijnt richting SOVON.Ben ik blij dat ik bij Heerlijkheid Beek de beslissing nam toch even door te gaan. Dit was ongelofelijk genieten langs een lijn van 150m....