2 november 2013: een zaterdag dagdromen. gebeurd dit echt?

Het lag in m'n bedoeling gisteren al richting Zeeland af te reizen. Helaas, en in dit geval, gelukkig, bleek er geen vervoer. Met Ronald afgesproken vandaag te gaan. Jorick van de Westeringh zou eerst ook meegaan, hij moet alleen 's middags al weer terug zijn voor de wedstrijd van z'n cluppie. Dat geeft zo'n tocht wel een tijdsdruk. 'Gelukkig' blijken Herrald Damen en Chris Klaassen ook vandaag te gaan. Herrald moet ook bijtijds terug zijn, Jorick gaat reist daarom met hen mee. Ronald en ik zoeken nog naar nieuwe medereizigers, vanwege de korte termijn en de moeite die het kost routes te gaan verleggen besluiten we met z'n tweeën te gaan.

Om zeven uur start Ronald de auto en rijden we het langste stuk in de route, Arnhem - Westkapelle. Twee en halve uur om wakker te worden en bij te kletsen. Het regent de hele weg. Zou het nog opklaren vandaag?

Tegen half tien komen we aan op de Zeedijk bij Westkapelle. Pim Wolf ontdekte hier op 31 oktober een fraaie man Woestijntapuit die uit zee kwam gevlogen. Deze nieuwe soort voor Ronald hing er nog steeds rond, reden voor bezoek. Herrald, Chris en Jorick waren er al en hadden de vogel al in beeld. We konden zo aanschuiven. Herrald laat terloops weten dat er een mogelijke Provençaalse Grasmus is gemeld bij het opslagterrein Erika, slechts een paar kilometer verder!

Een van de fraaiere Woestijntapuiten die ik mocht zien. foto Jorick van de Westeringh

Ronald en de rest maken foto's van de Woestijntapuit, ik weer foto's van hun. Een poging ook foto's van de tapuit te maken gaan de mist in. Waarschijnlijk omdat ik tussendoor zoek naar meer informatie over de grasmus. We zijn er hooguit vijf minuten of daar komt de piep van Dutch Bird Alert al: het is er zeker één!! Hij is gevonden door Pieter Beeke en de achtste voor Nederland! We gaan met de neus in de boter!

Het is even goochelen waar we precies moeten zijn (en het is hemelsbreed maar 800m!). Eerlijkheidshalve moet ik bekennen nog nooit bewust in dit deel van Westkapelle te zijn geweest. We kneuren dan ook zoveel mogelijk rechtsafslaand door de kleine straatjes in Westkapelle en volgen een auto met DBA-sticker. Dat moet wel goed gaan. We parkeren de auto in de berm, waar we al snel verzocht worden 'm verderop te zetten ivm boetes. Snel ren ik het duin op, richting de groep in de verte. Bij aankomst staan er al een twintigtal mensen te staren naar een duintop met helmgras en een klein vlierstruikje. Daar zit ie in. Het wachten is begonnen. 

En wachten. Daar gaat ie! Als een soort stookolieslachtoffer-Staartmees dwarrelt een donker langstaartig zangertje vanuit het helmgras naar z'n stakige vliertje  

 

De grasmus vloog naar een haag aan de zeereep. Enkele slimmerds lopen over het strand en kunnen de vogel zo aardig bekijken. Al snel vliegt hij weer terug naar z'n favoriete duintop

Soms troffen oude bekenden elkaar, zoals Ronald die Floor Arts weer eens ontmoette. Voor het laatst hadden ze elkaar gezien toen ze beiden nog rond Nijmegen/Boxmeer actief waren

Af en toe vloog de grasmus naar een ander deel van de duintop 

Om even later weer terug naar z'n favoriet te speren. Dus iedereen weer terug

 Langzaam werd het drukker

En drukker

En als de Provençaalse Grasmus zich laat zien is het proppen: het duin is wel breed, het zicht op de vlier echter beperkt! Steeds meer mensen komen binnen. Ronald is al naar de auto, zelf wil ik een nieuwe soort altijd graag goed zien en blijf dan ook voor een beter beeld voor in m'n geheugen. Uiteindelijk krijg ik 'm leuk te zien in de vlier. Niet vrij zittend, maar ik ben zeker tevreden! 

Uiteindelijk is het tijd voor ons om door te gaan. Nog een keer naar de Woestijntapuit kijken, nu wat langer, dan de Grote Piepers proberen in het Vroon proberen en dan richting de Grauwe Franjepoot in polder De Tille bij Oude-Tonge. De melding van een Vale Gierzwaluw op Neeltje Jans laten we vanwege de onduidelijkheid nog schieten.

Zelf een paar keer in de struiken gezien. Later verschenen mooie foto's.  foto F & S Martens (waarneming.nl)

De Woestijntapuit werd een gevalletje bliksembezoek. Na een tijd zoeken vonden we de vogel weer. En net zo snel was hij weer pleitte. Ook de dagen er na! We gaan door

De Grote piepers in het Noordervroon dan proberen. Tussen bank en water zouden ze zitten. We staan er net of de berichten van Herrald en Jorick komen binnen: het is écht een Vale Gierzwaluw en hij vliegt nu boven onze hoofden op Neeltjes Jans!!! Snotsnotsnotverju!

Snel terug de auto in en kilometers maken naar Neeltje Jans. Dit gaat een leuke dag worden. Ronald kan nog lachen. Tot er hindernissen kwamen als toeristische oudjes, 80km-wegen en andere obstakels waar op een moment als deze druk om te maken is. Vlak voor Neeltje Jans krijgen we te horen dat de zwaluw het binnenland in verdwenen zou zijn. Het laatste wat je wil hebben. Nu zakt ook bij mij de moed even. De gierzwaluw is gevonden door Ies Goedbloed en Remco Hofland. Dit najaar is er een influxje in Nederland (en West-Europa): Er werden er liefst vijf gevonden! Tot 2013 is er slechts één aanvaard geval voor Nederland! (bron Dutchavifauna.nl)

We wachten midden op de sluis op wat komen gaat. Zoals vaker is gebleken maken Vale Gierzwaluwen soms een ronde en keren dan terug. De spanning is lekker te snijden. Iedereen speurt naar dat halve maantje ergens in de grauwe lucht

Het is PieterGeert Gelderblom die de zwaluw dan weer ziet. Hij vliegt aan de noordkant pal boven de sluis, en komt recht op ons af!. Langzaam komt de vogel meer en meer op ons af, draait het water op, vervolgens weer terug en vliegt dan rustig zwenkend recht over onze hoofden heen!

Wat een onvoorstelbare show! Als je een Vale Gierzwaluw ziet, dan is het fijn deze zeker van een gewone Gierzwaluw te kunnen onderscheiden. Nou, dat is gelukt!! Alleen de vlucht is al opmerkelijk anders. 

De Vale Gierzwaluw gaf een spetterende show boven onze hoofden! foto Alex Bos

Iedereen gaat uit z'n dak als de Vale Gierzwaluw recht over ons heen vliegt. Dit is niet te geloven!! Van mensen die een Vale Gierzwaluw onlangs op Vlieland of bij Enkhuizen zagen juichen dat dit wel de mooiste is. Minutenlang laat de vogel zich zeer goed zien. Foto's worden later met een grote glimlach bekeken. 

En natuurlijk moeten de foto's van de fotografen onderling worden beoordeeld

Iedereen vertrekt. Ronald en ik gaan voor de volgende soort, de Grauwe Franjepoot bij Oude-Tonge, een nieuwe soort voor Ronald

Het is een totaal onverwachte locatie voor een Grauwe Franjepoot, een plasje met riet erlangs aan de Bommelsedijk in een uithoek bij het gehucht Zuid Zijde. In eerste instantie is er geen franjepoot te vinden, Ronald wordt behoorlijk nerveus: zou het dan toch een schaamsoortje blijven voor hem? Ik blijf rustig: de vogel is zo groot, lees klein, dat hij nog makkelijk ergens kan zitten

Weer een nieuwe soort voor Ronald. de Grauwe Franjepoot.   foto Remco

Ronald heeft het formaat inderdaad verkeerd ingeschat. Ik vind de franjepoot weer, druk tollend foeragerend tegen een rietkraag. Ronald is verbaast over het formaat en gaat van mineur naar majeur, wederom +1 voor Ronald!

Ook Maartje en Pieter Doorn, met Toy Janssen op pad, komen we voor de zoveelste keer tegen. Maartje en Pieter werken hard aan het Nederlandse jaarrecord, die zover het er uit ziet, ook binnen is. In dit geval werd de maandlijst bijgewerkt: de franjepoot mag niet ontbreken. Ronald en ik gaan voor het finalespektakel. Voor mij dan: de Izabeltapuit op de Maasvlakte zou nieuw zijn

Onderweg rijden we door regenbuien, op de Maasvlakte breekt aan het eind van de vlakte de zon weer door. Gaat het zo mooi allemaal in elkaar vallen vandaag?

Terwijl de regenboog de regenbui wegdrukt en de zon doorbreekt zie ik in de verte een groep vogelaars bij elkaar staan. Nu trek ik een sprintje. Vooral omdat een nieuwe bui zich aan lijkt te kondigen

Een paar minuten later krijg ik de Izabeltapuit in beeld, als deze samen met een gewone Tapuit op asfalt voor ons foerageert. Weer een nieuwe soort, de derde vandaag! 
De Izabeltapuit is al op 25 oktober door Dick Groenendijk samen met Tim Termaat gevonden en bivakkeert dus al een behoorlijke tijd op dit stuk dijk! Indien aanvaard is dit 'pas' de 7e voor Nederland (bron Dutchavifauna.nl)

De Izabeltapuit laat zich mooi bekijken en daarna fotograferen

De Izabeltapuit, de derde nieuwe soort voor mij vandaag!

Naast twee Kuifaalscholvers, een Sneeuwgors, Tapuit en Oeverpiepers ter plaatse vliegen boven zee Drieteenmeeuwen en een Jan-van-gent. Ronald ontdekt tijdens een scan over zee een juveniele Vorkstaartmeeuw. Deze prachtmeeuw laat zich kort maar goed zien. Helaas verdwijnt hij snel weer uit beeld

Als de schemer langzaam aanrolt is het voor ons mooi geweest. We zouden nog even naar de Arendbuizerd kunnen kijken. Maar we zijn voldaan

Als ik hier naar kijk denk ik

'wat een dijk van een verhaal vandaag'

Op een schappelijke tijd in de avond rijden we Arnhem weer in. Een lange weg maar we zijn helemaal bijgetankt. Nu de auto nog 

Iedereen die ik vandaag heb gezien, gesproken, alle soorten waar we zo tegen aan liepen: een dag om nooit meer te vergeten. Crazy Saturday!

Zoeken naar Grote Kruisbekken in het Deelerwoud

Vanochtend met Ronald Stolk en Jorick van de Westeringh weer eens de Grote Heide in het Deelerwoud ten noorden van Arnhem bezocht. Nu de invasie van de Grote Kruisbekken op diverse locaties in Nederland al exemplaren heeft opgeleverd wordt het ook tijd dat ze bij Arnhem eens gevonden worden. Na aankomst lopen we eerst van oost naar west de prachtige Kleine Heide af. Hij lijkt zo leeg. Toch zitten er her en der Graspiepers, evenals enkele Veldleeuweriken en Rietgorzen. Een Raaf roept in de verte

Aan de noordoostkant van de Kleine Heide zijn enkele afgeplagde stukken, mooie plekjes voor leeuweriken of gorzen. Helaas zijn ze nu leeg.

Bij de Grote Heide staat een bankje waar we een tijd luisteren en kijken wat er zoal rondvliegt. Het is aardig stil, als dan toch ineens het gekliep van Kruisbekken is te horen. Een klein groepje vliegt langs ons, zo te horen gewone. Bij deze ene groep blijft het ook.

een panoramafoto van een bijzonder mooi pauzeplekje

Terug in het bos lopen we tegen een enorme groep herten aan, zo te zien allemaal Edelherten. In hetzelfde perceel een stukje verder vliegen twee barmsijzen over. We lopen er achter aan en hoewel we ze weer vinden in de top van een boom zijn ze te snel om er een naam Grote of Kleine Barmsijs aan te kunnen plakken. 

De leuke en flinke struintocht levert verder, hoe opvallend, niet veel bijzonders op. Via whatsapp krijgen we het bericht van Robert Keizer dat hij op de Hoge Veluwe wél een groepje Grote Kruisbekken heeft.

De lucht is inmiddels open getrokken, een mooie blauwe hemel met verspreid witte wolken hangt boven ons als we weer een korte pauze nemen en daarna op huis aan gaan. Die Grote Kruisbekken komen nog wel! 

Roodkeelpieper en Daurische klauwier

Was gisteren een klote dag, vandaag sta ik om te beginnen al op met een goed gevoel. Mijn dochter wordt één en met mijn ouders vier ik dit vanmiddag. Wel heb ik uit angst me te verslapen, gezien de afloop van de dag gisteren,vier wekkers gezet én Jorick gevraagd me te bellen. De wekkers ben ik allen net voor en wanneer Jorick me op het afgesproken tijdstip 8:30 belt stap ik uitgeslapen uit bed. Om half tien zal Chris Klaassen bij de Rembrandtbioscoop ons oppikken om naar de Daurische Klauwier in de Ronde Venen te gaan. Rustig pak ik alle spullen bij elkaar, gooi er enkele koffie tegenaan en kijk op waarneming.nl en Dutch Birding of de klauwier al is gemeld, wat niet zo is. 

Iets voor negen komt dan al een eerste bericht over de Arnhemse Alert: James Lidster had net een mogelijke Roodkeelpieper overvliegend bij de doorlaatsluis in de Meinerswijk bij Arnhem. Drie keer gehoord en het geluid gelukkig opgenomen. Een erg leuke soort, landelijk en zeker voor de regio! Er lijken er in Nederland dit najaar aardig wat door te komen en ook in Gelderland worden ze meer dan normaal gemeld. Zelfs in het werkgebied van de vogelwerkgroep Arnhem werd er eerder al één ontdekt. In de avond van 27 september ontdekte Rudie Schwartz zelf deze nieuwe soort voor hem in het Netterdense Broek in de Oude IJsselstreek. Door snel te reageren konden ook een aantal regionale twitchers deze pieper zien en horen, waaronder Robert Keizer die hiermee soort #236 voor zijn 'Big Year' in Gelderland binnenhaalde. Prettig was dat de roepende vogel ook kon worden opgenomen, wat bij deze soort gewenst is voor zekerheid over de determinatie. Net wanneer om tien over negen de fiets richting centrum wordt aangetrapt komt een tweede bericht van James binnen: de Roodkeelpieper is én zeker én nog ter plaatse! Snel bedenk ik een tijdplan om én de pieper en de klauwier voor twee uur binnen te kunnen halen, dat zou wel erg gaaf zijn. Om twee uur staan mijn ouders namelijk voor de deur voor de verjaardag en tien minuten daarvoor moet ik Louna ophalen bij haar moeder. Chris staat er al samen met Jorick op de achterbank te wachten op mij. Snel stap ik in en vertel over de Roodkeelpieper, slechts tien minuten verderop.

Voor zowel Jorick als Chris blijkt het een nieuwe soort, die kunnen we dan natuurlijk niet laten schieten en in een paar minuten rijden we regelrecht naar de Drielse Rijndijk. Onderweg gaat een bericht naar James voor een laatste stand van zaken: de pieper zit in het ruige veld ten westen van de Doorlaatsluis en James is voorzichtig terug gelopen naar deze doorlaat. De pieper is hierbij niet opgevlogen. Bij aankomst staat ook de auto van Joost van Bruggen er al, snel parkeren wij de onze en lopen naar de twee mensen in het veld. Aangezien het voor Chris en Jorick een nieuwe soort is, leg ik een in het kort uit waar ze op moeten letten nu we door de ruigte beginnen te lopen. Joost en Chris kiezen voor een dijkje langs een plasje, wanneer verder in het veld Graspiepers opvliegen besluit ik daarlangs te gaan. Zo'n vijftig meter ben ik, rustig en oplettend, de vlakte opgelopen als ineens het ijle, maar explosieve 'tiiezzz' van de Roodkeelpieper klinkt. 

Luid roepend schiet hij enkele tientallen meters voor me het luchtruim in. 'Hier vliegt ie'! schreeuw ik naar Chris en Jorick achter me en James en Joost verderop, wel enigszins bevreest dat de vogel hierdoor zal schrikken. Even lijkt dit ook waarheid te worden wanneer hij behoorlijk ver door vliegt. Gelukkig draait hij een rondje, keert terug en landt weer in de ruigte bij ons in de buurt. Joost is ondertussen bij ons komen staan, verderop in het veld maakt James een paar mooie geluidsopnamen wanneer hij nog een aantal boven ons rondjes vliegt.

Een paar keer menen we dat hij in een boompje landt, helaas krijgen we 'm niet aan de grond te zien. Met z'n vijven kletsen we een tijd na over deze leuke vondst van James en is het genieten geblazen van de tientallen vogels die boven ons doortrekken. Tegen tien uur begint het te kriebelen bij me. Mijn beschikbare tijd voor de Daurische Klauwier wordt nu best snel korter, en ik wil niet net als gisteren riskeren te weinig tijd te hebben. James weet te melden dat de Daurische ondertussen ook weer is gemeld. Gelukkig zijn Chris en Jorick heel tevreden met deze goeie start van de dag en kunnen we naar ons twee doel.

Om kwart over elf sluiten we aan bij de lange rij auto's in de berm, de parkeerplaats is al vol. Snel pakken we onze spullen en lopen we het pad op. Aan deze kant van de plas zijn al mensen aan het kijken, gezien de ervaring gisteren doe ik dat ook -je ken 'm maar vast hebben- en vraag of de vogel in beeld is. 'Nee hè, niet weer'. Het zakt me snel in de schoenen op de reactie 'de vogel is al een tijd uit beeld'. 

Gelukkig zien we dat er ineens weer actief wordt gekeken, en middels een telefoontje door iemand die een bekende aan de overkant ziet staan komt het goede nieuws waardoor we de spullen opppakken en in loopdraf kollektief naar de overzijde verkassen. Tien minuten later kan ik de Daurische Klauwier als nieuwe soort aan m'n lijst toevoegen! Half hoog in de ruigte kijkt een beigebruin klauwiertje met een roestrode staart om zich heen.

Een klein donker maskertje siert z'n kop, uit het midden van zijn staart lijkt een hele hap te zijn, waardoor het net is of hij een vorkje heeft. De afstand is voor zo'n kleine vogel best ver, de telescoop is dan ook een dankbaar apparaat nu. De foto's zijn door de afstand en het licht knap beroerd. Door de scoop zijn de kenmerken gelukkig redelijk goed te zien, helaas niet tot in detail. Hierdoor snap ik wel de determinatieperikelen van gisteren. Inmiddels is wel duidelijk geworden dat het zeker een Daurische Klauwier is. Ook vandaag ga ik iets verderop van de groep op de grond zitten. Hierdoor kijk ik net meer loodrecht en vrij op deze nieuwe soort voor me.

In alle rust kunnen de kenmerken zo bekeken en opgenomen worden. Zo zit ik een tijd met één oog door de telescoop te kijken, met de andere hou ik de omgeving rondom me in de gaten. Zo valt deze na een tijd op een kronkelend iets in het water voor me. 'Goh leuk, een paling', denk ik, en kijk beter. M'n bek valt open van verbazing als het een Ringslang blijkt te zijn, die rustig op zo'n vier meter voorbij zwemt. 'Ringslang!' roep ik naar de grote groep links van me, en kijk hoe de slang naar hun zwemt. Ineens schiet me 'foto's!' te binnen. 

Snel pak ik uit de rugzak de camera en neem een paar eerste foto's. Vol verbazing kijk ik hoe schijnbaar ongestoord de slang nu voor de grote groep langszwemt. Snel ren ik om de groep heen en hoop vanaf daar een paar foto's te kunnen maken. Heel even rust hij uit tegen de vegetatie van de oever aan, om daarna zijn weg verder te kronkelen. Een paar minuten later trekt een groep van zeven Kruisbekken roepend langs ons heen richting het zuiden.

Natuurlijk spits ik de oren of er geen Grote bij zitten. Waterpiepers vliegen weer 'rriest'-end rond. De klok wijst er fijntjes op dat het hoog tijd is om terug te gaan, wil ik iets voor tweeën thuis zijn. Bij de parkeerplaats komen we Joost weer tegen die later is vertrokken. Hij staat samen met Roy Slaterus te kletsen en we maken een kort praatje, ik vertel 'm over de tijdsdruk. Tot m'n schrik meldt hij dat het tussen Utrecht en Maarssen ramvast staat.

De mensen staan zelfs náást de auto. Vol ongeloof kijk ik 'm aan, hij zal me wel in de maling nemen. Helaas blijkt hij bloedserieus. Vlak er na kom ik Albert Kleibeuker en Willem Vergoossen tegen die hetzelfde vertellen. Ze zitten me met z'n allen gewoon een geintje te flikken spookt door m'n hoofd. De rijtijd is al heel krap, nu begin ik 'm wel te knijpen. Terwijl wij aan de terugrit zijn begonnen bel ik m'n broertje die met mijn ouders mee rijdt, leg de situatie uit en zeg dat ik mogelijk dus iets later thuis kan zijn. Het blijft rustig op de A2 tot vlak voor Utrecht, het monster zal wel bij of net na Utrecht toeslaan, hoewel volgens Jorick, die de files op z'n telefoon heeft gecheckt, er niks is. En ook na Utrecht gebeurd er niks. De schrik zit er wel zo in dat ik 'm flink blijf knijpen tot we vlak voor Arnhem zijn en er eigenlijk niks meer kan gebeuren. M'n broertje laat ik weten dat ik op tijd ben, reken de benzinekosten af met Chris en geniet van het geslaagde eerste deel van de dag. Nu Louna ophalen en haar verjaardag vieren! Snel fiets ik naar huis. De Waverhoek weer zonder bittere bijsmaak, de Daurische dip nu met stip